Spiritualiteit die staat

Het wezen, de oorsprong van alle levende organismen, is niet programmeerbaar. Alles wat leeft, beweegt volgens een eigen ritme, vanuit een eigen bron. Natuurlijk willen we graag wat grip op de materie, en dat is de mens betrekkelijk goed gelukt, maar in essentie is het leven onvoorspelbaar en niet maakbaar. Iedere ouder zal beamen dat zijn kind op hem lijkt, maar dat het tegelijkertijd volstrekt uniek is. Alle vingertoppen lijken op elkaar, maar geen vingerafdruk is gelijk. Het jaar bestaat uit 365 dagen, maar net niet helemaal, dus om de zoveel jaar moeten we een aanpassing doen aan de realiteit die de kosmos ons oplegt.

Op grond van dit doodeenvoudige en nuchtere gegeven, kunnen we de illusie van een 'maakbare realiteit' terzijde schuiven. De realiteit maakt zichzelf iedere keer opnieuw en wij kunnen kiezen tussen volgen of verzetten. Soms is verzet zinvol, omdat de realiteit je blokkeert in je wensen en je potenties. Een kind dat zich verzet tegen pesterijen, een bevolkingsgroep die vlucht voor geweld: logisch en zinvol. Een andere keer is verzet zinloos, omdat jouw wensen niet passen bij natuurlijke 'gang der dingen'. Van je kind eisen dat het VWO gaat doen hoewel zijn capaciteiten dat niet toelaten, van jezelf eisen dat iedereen je aardig vindt...niet realistisch en soms ronduit beschadigend.

Gras gaat niet harder groeien als je eraan trekt (Chinees spreekwoord).

Evenwicht vinden in een voortdurend veranderende werkelijkheid is geen eenvoudige opgave, vergelijkbaar met balanceren op een koord in steeds wisselende weersomstandigheden. Tenzij...vallen misschien niet zo erg is als je dacht. Wellicht vind je 'op de grond' een nieuwe werkelijkheid, nieuwe bodem, die voeding geeft aan onverwachte dromen en mogelijkheden in jezelf. Op een bepaalde manier moeten we ons als mens steeds opnieuw uitvinden. Werken aan het vertrouwen dat je daartoe in staat bent, is misschien de meest vitale en helende component van het menselijk bestaan.

The curious paradox is that when I accept myself as I am, then I can change (Carl Rogers).